myanmar poem
ပင္မစာမ်က္ႏွာ
ဝတၱဳမ်ား
Videoမ်ား
ဓာတ္ပံုမ်ား
ကဗ်ာမ်ား
စာအုပ္မ်ားblog
myanmar songs mp3
စာအုပ္မ်ားေဒါင္းရန္
မဟာစံအိမ္ႀကီးနဲ႔တေစၧည
"အူ ဝူ ဝူ " "အူ ဝူ ဝူ"
အခ်ိန္သည္ကား..တန္ေဆာင္မုန္းလကြယ္...သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္..ေခြးအူသံမ်ားသည္အဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚလာေလသည္။အင္းပတ္လည္ရြာတစ္ရြာလံုးၿငိမ္သက္ေနေလ၏။ထိုေခြးအူသံမွလြဲ၍...
"အရက္ကိုႀကိဳက္လို႔ ေသာက္တဲ့သူ..စိတ္ေပ်ာ္တတ္လို႔ေသာက္တဲ့သူ..ေသာက္ပစ္လိုက္မယ္အရက္မူးသမား"
အရက္သမားဖိုးေထာင္သည္သီခ်င္းသံႏွင့္အတူ..
ရြာလမ္းနေဘးအတိုင္းေလ်ွာက္လွမ္းလာခဲ့သည္။
တစ္ေနရာအေရာက္..သူ၏ခႏၶာကိုယ္မွ..ၾကက္သီးမ်ားထလာေလသည္။ေဘးပတ္ဝဲယာသို႔သူလွမ္းၾကည့္လိုက္၏။"မဟာစံအိမ္"ဆိုင္းဘုတ္။"ငါ..မဟာစံအိမ္ႀကီးေ႐ွ႕ေရာက္လာပါလား"သူအျမန္ဆံုးထြက္ခြာရန္ျပင္လိုက္သည္။ထိုအခိုက္..ေအးစက္ေနေသာအရာတစ္ခုသည္သူ၏ပါးျပင္အားထိေတြ႕လာသျဖင့့္သူလွည့္ၾကည့္လိုက္၏။
"အား...."
အခန္း(၁)
ေဆာင္းရာသီႏွင္းမႈန္ေဖြးေဖြးမ်ားနဲ႔အတူဒီဇင္ဘာလ၏မနက္ခင္းေနျခည္ႏုႏုေလးေအာက္မွာ..
ေဆးေရာင္စံုဘဝပန္းခ်ီကားရဲ႕အလွဖန္တီး႐ွင္မ်ားသည္ပံုသဏၭာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္လႈပ္႐ွားေနၾက၏။
ထိုပန္းခ်ီကားအားခံစားၾကည့္႐ွဴ႕ရင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏တစ္ေနရာ၌က်ေနာ့္အေတြးပ်ံ့လြင့္ေနခဲ့သည္။
"အေမ့သား"ကဖီးဆိုင္သဃၤန္းကြၽန္းၿမိဳ႕၏ေစ်းလမ္းမွာတည္႐ွိေနေသာေၾကာင့္..က်ေနာ့္အတြက္အလြန္ႏွစ္သက္စရာေကာင္းေသာေနရာေပတည္း။
"ထင္သားပဲ..ကိုယ့္ဆရာဒီမွာ႐ွိေနမယ္လို႔"
အသံလာရာသို႔က်ေနာ္ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။အသား ညိဳညိဳအရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္လူုငယ္တစ္ဦး။ေဆးတံကိုအံခဲ၍..က်ေနာ့္ေ႐ွ႕ကခံုကိုဝင္ထိုင္ေနသည္။
"ဆရာဇြဲပါလား..က်ေနာ့္ထံလာတယ္ဆိုေတာ့..
အေၾကာင္းကိစၥ႐ွိမယ္ထင္ပါ့"
"ဆရာသမားကေတာ့လုပ္ၿပီ..အေၾကာင္း႐ွိမွလာရမွာလားဗ်"
"သိဘူးေလဗ်ာ..ခင္ဗ်ားကအမႈ့လိုက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္.လာသကိုဗ်"
"ကိုသူရိန္အတြက္ကုန္ၾကမ္းရတာေပါ့ဗ်"
ဟုတ္ပါသည္ကိုဇြဲရဲ႕သြားရာေနာက္လိုက္ေနတတ္တဲ့က်ေနာ့္အဖို႔ကဗ်ာစာအတြက္ကုန္ၾကမ္းရတာေပါ့ကိုဇြဲရန္ႏိုင္လိုက္တဲ့အမႈေတြကလည္းက်ေနာ္အတြက္ဗဟုသုတမ်ားစြာရတယ္..စိတ္ဝင္စားစရာလည္းေကာင္းတယ္..သူကအင္းစိန္စီအိုင္ဒီရဲ႕အေတာ္ဆံုးစံုေထာက္ေလ..
"ဆိုပါဦးဗ်..အခုကိစၥက"
"က်ေနာ္လိုက္ရမွာက...လြန္ခဲ့တဲ့သံုးႏွစ္ေက်ာ္ကေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့..မဟာစံအိမ္ျကီးရဲ႔အေလာင္သံုးေလာင္းအမႈဗ်"
"က်ေနာ္ၾကားဖူးတဲ့စံအိမ္ႀကီးျဖစ္ေနမလားကိုဇြဲ..
အင္းပတ္လည္ရြာက...တေစၦအိမ္ႀကီးလို႔လည္းေခၚၾကတယ္..."
"ဟုတ္တယ္ကိုသူရိန္...အဲ့အိမ္ကိုသြားရမယ္..ကိုသူရိန္လိုက္မလားလို႔"
"စိတ္ေတာ့ဝင္စားတယ္ဗ်..အဲ့အိမ္အေၾကာင္းနည္းနည္းေျပာျပပါလား"
"ေမာင္သူရိန္ကေတာ့ကုန္ၾကမ္းစီၿပီေဟ့..ဟားဟား"
ကိုဇြဲရန္ႏိုင္အသံထြက္ရယ္ကာ..ေဆးတံကိုခဲ၍..
ေျပာျပသည္။က်ေနာ္လည္းသူေျပာျပခ်က္ေတြကိုအရလိုက္မွတ္ထားခဲ့သည္။
အခန္း(၂).
မဟာစံအိမ္ႀကီးကေ႐ွးေဟာင္းစံအိမ္ႀကီးဗ်..အဲ့အိမ္ရဲ႕အ႐ွင္သခင္နာမည္ကကိုသန္႔ဇင္တဲ့...သူ႔နဲ႔ဇနီးေဒၚေမဦး...ျခံေစာင့္ဦးၫြန္႔ဝင္း၊သူ႔ရဲ႕သမီး..မသက္ဦးခင္၊အိမ္အကူကိုေက်ာ္ဇင္လတ္တို႔ေနထိုင္ၾကတယ္...
ကိုသန့္ဇင္နဲ႔မေမဦးတို႔ကသားသမီးမေမြးၾကဘူးဒါေၾကာင့္သက္ဦးခင္ကိုသမီးေလးလိုခ်စ္ၾကတယ္..
သူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံက..မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ ခ်မ္းသာေသာ္လည္း..အိမ္မွာ႐ွိတဲ့သူအားလံုးကိုမိသားစုဝင္ေတြလိုပဲဆက္ဆံၾကတယ္...အင္းပတ္လည္ရြာမွာလည္းရြာမ်က္ႏွာဖံုးဆိုေတာ့..အားလံုးကသူတို႔မိသားစုကိုခ်စ္ၾကတယ္..
ေလးစားတယ္ဗ်...ကိုသန္႔ဇင္တို႔ကမ်ိဳး႐ိုးလိုက္ခ်မ္းသာၾကတဲ့သူေတြဆိုေတာ့..ဘိုးဘြားပိုင္စိန္ေတြ႐ွိတယ္..ဒါကိုလည္းမည္သူမွအသိမေပးခဲ့ဘူး..
လြန္ခဲ့တဲ့သံုးႏွစ္ေလာက္က..မဟာစံအိမ္မိသားစုမွာ...ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ခဲ့တယ္..စံအိမ္ႀကီးရဲ႕အ႐ွင္သခင္ကိုသန္႔ဇင္၊မေမဦး၊ျခံေစာင့့္ဦးၫြန္႔ဝင္းနဲ႔ကိုေက်ာ္ဇင္တို႔အသက္ခံရတယ္..
ဦးၫြန္႔ဝင္းရဲ႕သမီးမသက္ဦးခင္က..ဦးသန္႔ဇင္ေစခိုင္းတဲ့ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ၿမိဳ႕တက္သြားလို႔လြတ္ေျမာက္ခဲ့တယ္...
မသက္ဦးခင္ၿမိဳ႕ကျပန္ေရာက္တဲ့အ ခ်ိန္မွာ..
သ႐ုပ္ပ်က္ေနတဲ့အခန္းေတြရယ္..ေသြးေတြရယ္..
ေနာက္...မေမဦးရဲ႕အေလာင္းကိုေတြ႕႐ွိရၿပီး..က်န္တဲ့သံုးေလာင္းကေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္...ေသြးတန္းေတြအရ..အေလာင္းသံုးေလာင္းကို..အေနာက္ဖက္ေရကန္ထဲဆြဲသြားတာေတြ႔ရေပမယ့္ဘယ္ လိုမွ႐ွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး...အဲ့ဒိေနာက္ပိုင္းကစၿပီး.စံအိမ္ႀကီးနားကိုဘယ္သူမွမကပ္ရဲေအာင္တေစၧေျခာက္တယ္လို႔သိရတယ္..လူသက္သမားရဲ႕ပိရိမႈေၾကာင့္..ေသြးတန္းကလြဲလို႔ဘာသဲလြန္စမွမရဘူးလို႔ေျပာၾကတယ္"အျဖစ္ပ်က္ကအဲ့ဒါပါပဲ...က်ေနာ္လည္းမႈခင္းအေဟာင္းေတြကိုျပန္စစ္ရင္းဒီအမႈ့ကိုစိတ္ဝင္စားတာကတစ္ေၾကာင္း၊ေနာက္တေစၧအေျခာက္ခံခ်င္တာကတစ္ေၾကာင္းအဲ့စံအိမ္ကိုသြားဖို႔စိတ္ကူးမိတယ္ကိုသူရိန္..."
"စိတ္ဝင္စားစရာေတာ့ေကာင္းတယ္ဗ်...ဒါေပမဲ့"
"ဒါေပမဲ့..တေစၧအေျခာက္ခံရမွာေၾကာက္လို႔ထင္တယ္"
"ဟဲဟဲ..ကိုဇြဲကသိရဲ႕သားနဲ႔"
"ကိစၥမ႐ွိပါဘူးကိုသူရိန္ရယ္...က်ေနာ္ပါတာပဲ..မနက္ျဖန္စထြက္မယ္...ျပင္ထားေပေတာ့"
က်ေနာ္ဘာမွျပန္မေျဖဘဲေသာက္လက္စေကာ္ဖီအားေမာ့လိုက္သည္။
အခန္း(၃)
ရန္ကုန္.မႏၲေလးလမ္းမႀကီးေပၚ၌..အေဝးေျပးကားတစ္စီး...ထိုကားေပၚ၌..ကြၽႏု္ပ္သည္ကိုဇြဲရန္ႏိုင္နဲ႔အတူလိုက္ပါလာခဲ့သည္။ခရီးသည္မ်ားတစ္ခ်ိဳ႕မွာအိပ္ေပ်ာ္ေန၍တစ္ခ်ိဳ႕ကမိတ္ဖြဲ႔ေနၾကသည္။တစ္ခ်ိဳ႕က..အေတြးလြင့္ေနၾကသည္။ထိုအေတြးလြင့္ေနသူမ်ားထဲတြင္က်ႏု္ပ္ေဘးကကိုဇြဲရန္ႏိုင္လည္းပါေလ၏။
"ကိုဇြဲ..ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲဗ်"
"ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ..မဟာစံအိမ္ႀကီးကတေစၧအေၾကာင္းစဥ္းစားေနတာပါ"
"က်ေနာ္ကေတာ့တေစၧသရဲ..အေျခာက္မခံရဖူးဘူး..တေစၦ သရဲဆိုတာ..ေၾကာက္စရာေကာင္းလား.."
"မဟာစံအိမ္ႀကီးရဲ႕တေစၧကိုေတာ့ေၾကာက္စရာေကာင္းမေကာင္းကိုသူရိန္ၾကံဳပါလိမ့္မယ္..ဒါေပမဲ့..က်ေနာ္ေတြ႔ဖူးတဲ့တေစၧေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက..မ်က္ႏွာဖံုးလူးသားလို႔ေခၚတဲ့..မိတ္ေဆြအတုေတြေလာက္ေၾကာက္စရာမေကာင္းဘူးဗ်..."
ကိုဇြဲရဲ႕အေျဖေၾကာင့္က်ေနာ္ျပံဳးမိသည္..တေစၧသရဲဆိုတာကိုလည္းျမင္ဖူးခ်င္လာသည္...
"ေညာင္ေလးပင္ေက်ာ္လာၿပီ..ေ႐ွ႕လမ္းေကြ႔မွာဆင္းၿပီး..ဟိုဘက္ကို..လွည္းနဲ႔သြားရမယ္ကိုသူရိန္..."
"ဟုတ္ကဲ့ကိုဇြဲ"
အခန္း(၄)
က်ေနာ္တို႔အင္းပတ္လည္ရြာကိုေရာက္႐ွိသည့့္အခ်ိန္သည္ညေန၅နာရီခန္႔ေလာက္႐ွိမည္..ရြာအဝင္ေစတီပုထိုးနဲ႔..သစ္ပင္မ်ားအံု႔မိႈင္း၍အလြန္ေအးခ်မ္းေသာရြာေလးပါတကား.သို႔ေသာ.ညေနေစာင္းရြာဓေလ့သည္..လြန္စြာတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္..အဘယ္ေၾကာင့္နည္း..မဟာစံအိမ္ႏွင့့္သက္ဆိုင္ေနသေလာ...က်ေနာ္ေဝခြဲလို႔မရ...ဇြဲရန္ႏိုင္ေနာက္မွေန၍ပါးစပ္အသာပိတ္၍လိုက္ပါလာခဲ့သည္။
ရြာအလည္ပိုင္းေရာက္မွ၁၇ႏွစ္္ရြယ္လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္အားေတြ႔ရသည္။
"ညီဒီရြာက..သူႀကီးဦးေသာင္းေငြတို႔အိမ္ကိုလမ္းၫႊန္ေပးလို႔ရမလား"
ဇြဲရန္ႏိုင္ကေမးသည္။
"ဟုတ္အကိုရပါတယ္...ဒါေပမဲ့..ရြာလမ္းဆိုေတာ့အကိုတို႔လမ္းမွာေနမယ္..က်ေနာ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"
"ဪေအး..ပိုေကာင္းတာေပါ့ ..ေက်းဇူးပါကြာ"
ေစတနာေကာင္းသည့္ရြာဓေလ့ပါတကား..
"အကိုတို႔ကဒီရြားနားကေတာ့မဟုတ္ဘူးထင္တယ္"
မ်က္ႏွာစိမ္းေန၍ေကာင္ေလးမွေမးသည္ထင္။
"ဟုတ္တယ္ညီ..အကိုတို႔ကၿမိဳ႕ကလာတဲ့..စာေရးဆရာေတြပါ..ဒီအကိုကကဗ်ာဆရာသူရိန္ေနမင္း...အကိုကဇြဲရန္ႏိုင္ပါ..."
"အို...စာေရးဆရာေတြပဲ..ဝမ္းသာလိုက္တာ..က်ေနာ္တို႔ရြာကိုလာတာ...က်ေနာ့္နာမည္ကထက္လြင္ေအာင္ပါ"
"ေအးေအးညီ..အကိုတို႔မွတ္ထားပါ့မယ္"
"က်ေနာ္တို႔ရြာကိုလာတာစာေရးမလို႔လား"
"ဟုတ္တာေပါ့ညီရဲ႕..ဒီရြာကမဟာစံအိမ္ႀကီးအေၾကာင္းေရးခ်င္လို႔လာတာ"
"ဗ်ာ"ေကာင္ကေလး႐ုပ္ပ်က္သြားသည္။အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္းကြၽႏု္ပ္သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ေမးလိုက္၏။
"အဲ့အိမ္ႀကီးကိုဘယ္သူမွမသြားရဲၾကဘူး..လူလည္းမေနဘူး...ဟိုတစ္ေန႔ကရြာကကိုဖိုးေထာင္ပါးကိုလက္မဲႀကီးနဲ႔ကိုင္လို႔..ကိုဖိုးေထာင္လန့္႔ဖ်ားဖ်ားသြားတယ္.."
"ဦးၫြန္႔ဝင္းရဲ႕သမီးသက္ဦးခင္ကအဲ့ျခံမွာေနတာမဟုတ္လား"
"မေနေတာ့ဘူးေလ..လူသတ္မႈျဖစ္ၿပီးထဲကသူႀကီးကေခၚေမြးစားထားတာ..အမသက္ကို.သူႀကီးအိမ္က.ဟိုအိမ္ပဲအကို..
က်ေနာ္နဲ႔ကိုဇြဲလည္းေကာင္းေလးေနာက္မွလိုက္ပါလာသည္...။
"သူႀကီးေရ...သူႀကီး..ဒီမွာၿမိဳ႕ကဧည့္သည္ေတြလာတယ္ဗ်ိဳ႕"
ေကာင္ေလး၏ေအာ္ေခၚသံေၾကာင့္အိမ္ထဲမွ..အသက္၅၀ခန္႔ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။
"ဆရာရန္ႏိုင္ပါလား...လာမယ္ဆိုရင္ဆိုင္းမဆင့့္ဗံုမဆင့္ေရာက္ေရာက္လာတယ္...ဧည့္သည္လည္းပါသကိုလာထိုင္ဗ်ာ"
"ဟုတ္တယ္သူႀကီးေရ..က်ဳပ္လည္းအေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္လာခဲ့တာ..သူႀကီးနဲ႔ရင္းႏွီးေပမယ့္သူႀကီးရဲ႕ရြာကိုမေရာက္ဖူးတာလည္းပါသကိုဗ်.."
"ကိုရန္ႏိုင္လာတယ္ဆိုရင္အေၾကာင္းေတာ့ထူးမယ္ဆိုပါဦးဗ်"
သူႀကီးအေမးကိုအရင္မေျဖပဲသူ႔ရဲ႕လက္စြဲေတာ္ေဆးတံအားထုပ္၍အရင္ဖြာလိုက္သည္။
..ထို႔ေနာက္လာရင္းကိစၥအားလံုးအားသူႀကီးကိုေျပာျပေလသည္။
"အေၾကာင္းရင္းကေတာ့..အဲ့ဒါပဲသူႀကီး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ..က်ေနာ္ဘက္ကလည္းလိုအပ္တာကူညီေပးပါ့မယ္..မနက္ျဖန္မွအိမ္ႀကီးကိုသြားေပါ့..ဒီညေတာ့က်ေနာ့္အိမ္မွာပဲတည္းေတာ့..အခ်ိန္လည္းမ႐ွိေတာ့ဘူး"
"ရပါတယ္သူႀကီးရယ္..က်ေနာ္တို႔ဒီညကစၿပီး..အိမ္ႀကီးမွာသြားတည္းပါ့မယ္..အိမ္ေသာ့နဲ႔လမ္းၫႊန္ေပးပါ..."
ဇြဲရန္ႏိုင္ရဲ႕စိတ္ကိုသိေသာသူႀကီးအဖို႔ဆက္၍မတားေတာ့ၿပီ..တားလို႔မရၿပီကို...။
"သမီးေရ..သက္ဦး..မဟာစံအိမ္ႀကီးေသာ့ယူခဲ့ၿပီး..ဒီကဆရာေတြကိုေပးလိုက္ပါကြယ္"
မသက္ဦးရဲ႕လမ္းၫႊန္ခ်က္အတိုင္းထြက္လာခဲ့ရာ.
နာရီဝက္ေလာက္လမ္းေလ်ွာက္ခဲ့ရသည္..မဟာစံအိမ္...ဆိုင္းဘုတ္ နဲ႔အတူေ႐ွ႕ေဟာင္းႏွစ္ေဆာင္ၿမိဳင္အိမ္ႀကီး..ျခံေသာ့ကိုဖြင့္၍ကြၽႏု္ပ္တို႔ႏွစ္ဦးတေရြ႔ေရြ႔လွမ္းလာခဲ့သည္။
'ကြၽီ'..'ဖလပ္ဖလပ္' ``အမေလး..ဘုရား..ဘုရား"
တံခါးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ထြက္လာေသာ..လင္းႏို႔ငွက္မ်ားေၾကာင့္ကြၽႏု္ပ္လန္႔၍ေအာ္မိျခင္းပင္။
ကိုဇြဲကက်ေနာ့္ကိုၾကည့္၍ျပံဳးစိစိလုပ္ေနသည္။
လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးအားကိုယ္စီဖြင့္၍...နံရံေထာင့္ေတြမွာခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္မီးအိမ္မ်ားကိုလိုက္ဖြင့့္လိုက္သည္။ဧည့္ခန္းေဆာင္တစ္ခုလံုးသည္လူမေန၍ထင္သည္ပင့္ကူမ်ွင္မ်ားနဲ႔႐ႈပ္ပြေနသည္။
ထိုအခိုက္ကြၽႏု္ပ္၏မ်က္လံုးသည္အခန္းနံရံမွပန္းခ်ီတစ္ခုသို႔ေရာက္သြားေလ၏။
"ဒါကိုသန္႔ဇင္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ႕ပံုတူပန္းခ်ီျဖစ္မယ္အသက္ဝင္တယ္ဗ်..."
က်ေနာ့္၏စကားေၾကာင့္ကိုဇြဲရန္ႏိုင္လာေရာက္ၾကည့္႐ႈေလသၫ္။ကိုဇြဲရန္ႏိုင္၏မ်က္ႏွာမွာအရာတစ္ခုအားစိတ္ဝင္စားစြာၾကည့္ေနေလ၏။
"ကိုဇြဲဘာမ်ားထူးျခားလို႔လဲဗ်"
"ကိုသူရိန္ေသျခာၾကည့္ပါ..ပံုရဲ႕အေနာက္မွာတည္႐ွိေနတဲ့ေရကန္ရယ္သစ္ပင္ရယ္..ဘယ္ဘက္မွာ႐ွိတဲ့သမင္ကိုးေကာင္ရယ္..သမင္အစာစားေနတာရယ္..ေနာက္တစ္ခုက..သူတို႔စံုတြဲဝတ္ထားတဲ့စိန္လက္စြပ္.."
"ဆိုပါဦးဗ်"
"ညေနကေသာ့လာေပးတဲ့မသက္ဦးလက္မွာဝတ္ထားတဲ့..လက္စြပ္နဲ့...တူေနတယ္"
"က်ေနာ္ေတာ့သတိမထားမိဘူး..ခရီးပမ္းလာလို႔က်ေနာ္အိပ္ေတာ့မယ္"
"အင္း..အိပ္ႏွင့္ကိုသူရိန္က်ေနာ္အိမ္ထဲပတ္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္"
"ေဝးေဝးေတာ့မသြားနဲ႔ဗ်ာ"
သူတစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္သည္ဘာမွေတာ့ေျပာမသြား။
အခန္း(၅)
"ေဒါင္..ေဒါင္..ေဒါင္"
တစ္ေနကုန္ခရီးပန္းေနေသာကြၽႏု္ပ္အဖို႔..နာရီ၏အသံေၾကာင့္လန္႔ႏိုးခဲ့ေလသည္။
မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ..ကိုဇြဲရန္ႏိုင္အားလိုက္႐ွာမိေသးသည္။မေတြ႕......။
"အာ...ဒုကၡပါပဲ..ကိုဇြဲကဘယ္သြားလဲမသိဘူး..နာရီအသံက၁၂ခ်က္ဆိုေတာ့..ဒါဆို..၁၂နာရီပဲ႐ွိေသးတယ္..ျပန္အိပ္ဦးမွ"
ထိုအခိုက္ကြၽန္ုပ္၏..ႏွာေခါင္းအတြင္းသို႔စူးခနဲဝင္ေရာက္လာေသာအနံ႔ေၾကာင့္...ကြၽန္ုပ္ရင္ထဲ၌ပ်ိဳ႕တက္လာသည္။
"ဒါဘာအနံ႔လဲ..."
ငိုသံသည္..တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုၾကား..႐ိႈက္သံလြင့္လြင့္ၾကားရသည့္...အသံသည္.ေပ်ာက္သြားလိုက္ျပန္ၾကားရလိုက္ႏွင့္
"ရႊပ္..ရႊပ္..ရႊပ္..ဒုန္း..ဒုန္း.ဒုန္း.."
အိမ္အေပၚထပ္မွၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔လမ္းေလ်ွာက္ေနဟန္႐ွိေသာေျခလွမ္းမ်ား..ကြၽႏု္ပ္၏ခႏၶာကိုယ္မွ..ေအးစိမ့္မႈနဲ႔အတူၾကက္သီးမ်ားကလည္းထလာေလ၏..
"ကိုဇြဲ..ကိုုဇြဲ"
က်ေနာ္ေအာ္ေခၚမိသည္..သို႔ေသာ္..ကိုဇြဲရန္ႏိုင္ဘယ္ကိုေရာက္ေနလဲမသိခဲ့..မည္သို႔မ်ွလည္းအေၾကာင္းမျပန္..ထိုအခိုက္ေစာနကအပုပ္နံ႔သည္ေပ်ာက္ကြယ္သြား၍ ..ေမႊးရနံ႔တစ္ခုထပ္ရလာျပန္၏။ ထိုခဏ..
"ဒိုင္း...ဒိုင္း..ဒိုင္း"အိမ္၏အေနာက္ဖက္မွေသနတ္သံသံုးခ်က္ဆင့္၍ထြက္လာၿပီး"အား"ဟူေသာအသံနက္ႀကီးသည္ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးအားဖံုးလႊမ္းသြားေလ၏။
"ကိုဇြဲ.ကိုဇြဲ"ကိုဇြဲရန္ႏိုင္ဘာျဖစ္ပါလိမ့္..က်ေနာ့္ေၾကာက္စိတ္ေတြ ေပ်ာက္သြားသည္။ကိုဇြဲအေပၚစိုးရိမ္စိတ္မ်ားက..က်ေနာ့္ေၾကာက္စိတ္အားသယ္ယူသြားျခင္းပင္..။
က်ေနာ္ေသနတ္သံၾကားရာအိမ္၏အေနာက္ဘက္သို႔ေျပးထြက္လာခဲ့၏။"ကိုဇြဲ..ကိုဇြဲ"အလင္းေရာင္တစ္ခုသည္ကြၽႏု္ပ္၏မ်က္ႏွာသို႔လာဟပ္ေလ၏။လူတစ္ေယာက္အခ်က္ျပေခၚျခင္းပင္။ဘာမွန္းမသိေပမဲ့ထိုေနရာသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ကြၽႏု္ပ္၏အသိစိတ္တြင္ကိုဇြဲရန္ႏိုင္ဟူေသာအသိစိတ္ေၾကာင့္ပင္။ထိုေနရာအေရာက္ထိုင္ေနေသာလူႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ကိုဇြဲ..မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ထားေသာေၾကာင့္ထိုလူႏွစ္ဦးအားမည္သူမွန္းမသိေသးေခ်။"ဘာျဖစ္တာလဲကိုဇြဲသူတို႔ကဘယ္သူေတြလဲ" "ဒါမဟာစံအိမ္ႀကီးရဲ႕တေစၧေတြေလ"
"ဗ်ာ" "မနက္လင္းမွ႐ွင္းျပပါ့မယ္..." "ဟုတ္ကဲ့..ကိုဇြဲ"က်ေနာ္တို႔မနက္လင္းေရာင္ျခည္ေရာက္ခ်ိန္ထိထိုေနရာမွာမိုးလင္းခဲ့ေလသည္။
....... ...... ........ ........ ....... .... ..... ....
"သူႀကီးေရ..သူႀကီး"
ကိုဇြဲမွသူႀကီးကိုလွမ္းေခၚလိုက္သည္..။သူႀကီးေရာက္လာသည္ႏွင့္..."ဒါမဟာစံအိမ္ႀကီးရဲ႕တေစၧေတြပါသူႀကီး"အ႐ိုးစုပံုဟန္ေဖာ္ထားေသာဝတ္စံုႏွင့္ထိုႏွစ္ဦး၏အနားသို႔ဦးေသာင္းေငြသြား၍မ်က္ႏွာဖံုးမ်ားအားခြၽတ္လိုက္သည္ႏွင့္
"ဟာ...ကိုၫြန္႔ဝင္းနဲ႔ေက်ာ္ဇင္လတ္..ဒါ..ဒါကဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ..ကိုဇြဲ"
"မဟာစံအိမ္ႀကီးရဲ႕လူသက္မႈတရားခံ..အေလာင္းေဖ်ာက္တရားခံနဲ႔..တေစၧေတြေပါ့သူႀကီး..ကိုသန့္႔ဇင္နဲ႔မေမဦးတို႔ကိုသက္ခဲ့တဲ့တရားခံေတြပါ"
"အေဖ.."အိမ္ထဲမွထြက္လာေသာမသက္ဦးခင္..ေသၿပီဟုထင္ထားေသာအေဖ့ကိုျမင္ေတြ႔ရလို႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔အတူျပန္၍ခြဲခြာရဦးမည္ဟူေသာအသိစိတ္ေၾကာင့္မသက္ဦးရဲ႕ပါးျပင္ထက္မွာမ်က္ရည္စေတြ..က်ေနာ္ကိုယ္ခ်င္းစာသနားမိပါသည္သို႔ေသာ္....။
"ကိုယ့္ရဲ႕ေက်းဇူး႐ွင္ေတြကိုဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ..ကိုၫြန္႔ဝင္းရယ္"သူႀကီးမွေမးေလသည္။
"အမွား..ေလာဘရဲ႕အမွားပါ..ကိုေသာင္း..က်ေနာ့္သမီးရဲ႕ေမြးေန႔ကစခဲ့တာေပါ့..."
ထိုေန႔က က်ေနာ့သမီးရဲ႕ေမြးေန႔..ကိုသန့္႔တို႔ကသမီးေလးကို..သူတို႔သမီးေလးလိုခ်စ္တယ္..ဒါေၾကာင့္သမီးေလးရဲ႕ေမြးေန႔မွာ..စိန္လက္စြပ္ကိုေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးၿပီး..သူတို႔ဘိုးဘြားပိုင္စိန္ေတြအေၾကာင္းေျပာျပခဲ့တယ္...ဒီစိန္ေတြကိုလိုခ်င္မိလာတယ္..
ဒါေၾကာင့္..သမီးေလးၿမိဳ႕ကိုထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ..က်ေနာ္နဲ႔ေမာင္ေက်ာ္တို႔တိုင္ပင္ၿပီးကိုသန့္႔တို႔လင္မယားကိုဓားျမတိုက္ခဲ့တယ္...သတ္ဖို႔ထိမရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး..ဒါေပမဲ့...ကိုသန္႔နဲ႔လံုးေထြးရာမွ..က်ေနာ့မ်က္ႏွာကိုသူျမင္ေတြ႔သြားတယ္..ဒါေၾကာင့္သတ္ခဲ့ရတာပါ...စိန္ေတြကို႐ွာခ်င္တာေၾကာင့္..ကိုသန္႔ရဲ႕အေလာင္းကိုေရကန္ထိသံုးႀကိမ္ဆြဲ၍..က်ေနာ္တို႔ပါေသေၾကာင္းျပထားၿပီး..အိမ္နားကိုလူမကပ္ရဲေအာင္တေစၧအျဖစ္ေျခာက္လွန္႔ရတာပါ...ကိုသန္႔ရဲ႕အေလာင္းကို..ေရကန္ရဲ႕ေတာင္ဘက္မွာျမႇဳပ္ထားခဲ့ပါတယ္...ရာဇဝတ္ေဘးဆိုတာေျပးမလြတ္ပါဘူးဗ်ာ...က်ေနာ့္အမွားအတြက္က်ေနာ္ ခံရတာ
ေပါ့..."
ကိုညြန္႔ဝင္းတို႔၏လိုက္လံျပသ၍..ကိုသန္႔ရဲ႕အေလာင္းကိုတူးေဖာ္ခဲ့သည္။ထိုေနာက္ကိုဇြဲမွ..ကိုသန့္္ဇင္တို႔ဘိုးဘြားပိုင္စိန္မ်ားျမႇဳပ္ထားရာေနရာသို႔လိုက္လံျပသတူးေဖာ္၍သက္ဆိုင္ရာသို႔အပ္ႏွံခဲ့သည္။
အင္းပတ္လည္ရြာ၏..မဟာစံအိမ္ျပႆ နာကိုေျဖ႐ွင္းႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္းမည္သို႔ေျဖ႐ွင္းခဲ့သည္ကိုေတာ့နားမလည္ႏိုင္ခဲ့..ထို႔ေၾကာင့္အျပန္လမ္းခရီးတြင္ကိုဇြဲအားေမးျမန္းခဲ့ေလသည္။
အခန္း(၆)ဇာတ္သိမ္း
အမႈ့တစ္ခုကိုဒီေလာက္အခ်ိန္နဲ႔ၿပီးဖို႔ဆိုတာဟာ..မလြယ္ပါဘူး..ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာအမႈ့ဆိုေတာ့ပိုေတာင္ဆိုးေသးတယ္..ဒါေပမဲ့..က်ေနာ့္ကိုကံကကူ႐ွာေပးခဲ့တယ္...စံအိမ္ႀကီးကတေစၧေျခာက္ေတာ့..လာေရာက္တဲ့..အမႈ့လိုက္ေတြ..ရြာသားေတြက..ညဆိုရင္အိမ္အတြင္းပိုင္းထဲထိမဝင္ၾကဘူး..ဒါကလည္း..လူသတ္သမားအတြက္လြတ္လပ္မႈ့ရတာေပါ့...ရေအာင္လည္းလုပ္ယူခဲ့တာေလ...က်ေနာ္အိမ္အတြင္းပိုင္းဝင္ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ...ေယာက်ာ္းေလးအဝတ္အစားမ်ားနဲ႔အတူ..ေျမေတြေပေနတဲ့ေပါက္တူးေဂၚေတြကိုေတြ႔ရတယ္...ေပါက္တူးနဲ႔ေဂၚေတြကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္.ေပေနတဲ့ေျမေတြဟာ..မၾကာေသးေၾကာင္းသိရတယ္.ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ေန႔စဥ္ျခံထဲမွာေျမတူးေနတာကိုမွန္းမိတယ္...စံအိမ္ႀကီးနဲ႔ပတ္သက္ေနတဲ့အတြက္အမ်ားဆံုးကစိန္႐ွာေဖြတာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္....က်ေနာ္တို႔..ဘယ္သူေတြလည္း..ဘာေၾကာင့္ေရာက္တယ္ဆိုတာသူတို႔မသိလိုက္ဘူး...ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့...ေရာက္ေရာက္ျခင္းစခဲ့တာကိုဗ်...ဒါေၾကာင့္သူတို႔မွာျပင္ဆင္ခ်ိန္မရလိုက္ဘူး...ည၁၂နာရီေလာက္မွာ...ကက္စက္တစ္လံုးနဲ႔..ေသတၱာ တစ္လံုးကိုထပ္ေတြ႔တယ္...ေသတၱာကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အေကာင္အပုပ္အပြေတြထည့္ထားတာ..တစ္အိမ္လံုးအပုပ္နံ႔ပ်ံ့သြားတာေပါ့...ကက္စက္ကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ငိုသံေတြကိုအသံသြင္းထားတာ..အဲဒါကိုကိုသူရိန္ကေၾကာက္ၿပီးေအာ္ေတာ့...အိမ္အေပၚမွာ႐ွိတဲ့တရားခံေတြကလန္႔ၿပီးေျပးဆင္းလာခဲ့ရင္း...က်ေနာ္နဲ႔တိုးၿပီးတိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္...သူတို႔အေနာက္ဘက္ကိုထြက္ေျပးေတာ့သနတ္သံေပးၿပီးဖမ္းခဲ့တာပါ...
"ဟုတ္ပါၿပီ..စိန္ေတြကိုဘယ္လိုသိတာလဲ"
ဒါကေတာ့ကိုသူရိန္ျပတဲ့ပန္းခ်ီကားပါ.. ပံုရဲ႕အေနာက္မွာတည္႐ွိေနတဲ့ေရကန္ရယ္သစ္ပင္ရယ္..ဘယ္ဘက္မွာ႐ွိတဲ့သမင္ကိုးေကာင္ရယ္..သမင္အစာစားေနတာရယ္..ေနာက္တစ္ခုက..သူတို႔စံုတြဲဝတ္ထားတဲ့စိန္လက္စြပ္..ဒါေတြက..စိန္႐ွိတဲ့ေနရာရဲ႕ေျမပံုပါ...အိမ္ထဲမွာ႐ွိတဲ့လင္မယားႏွစ္ေယာက္ပံုမွာ...ေနာက္ခံေရကန္နဲ႔သစ္ပင္ဆိုတာ...အိမ္ရဲ႕အေနာက္ေရကန္႐ွိတယ္လို႔ေဖာ္ျပထားပါတယ္...အဲ့ေရကန္နားမွာသစ္ပင္႐ွိတယ္...ဘယ္ဘက္ကသမင္ကိုးေကာင္ဆိုတာ...သစ္ပင္ရဲ႕ဘယ္ဘက္ကေနေျခကိုးလွမ္းလို႔ဆိုပါတယ္...သမင္တစ္ေကာင္ျမက္စားေနတာက..ေျခကိုးလွမ္းျပည့္တဲ့ေနရာမွာ..ျမက္ပင္ေတြ..အျခားနဲ႔မတူပဲထူေနတာေတြ႔ရမယ္..အဲ့မွာသမင္ေခါင္းပံုသဏၭာန္..အမွတ္အသားကို႐ွာၾကည့္ေတာ့...ေက်ာက္တံုးတစ္ခုကိုေတြ႔ရတယ္..ဒါေၾကာင့္ေက်ာက္တံုးေအာက္မွာ..စိန္ေသတၱာ႐ွိတာကို...မွန္းခဲ့တာကေနေတြ႔ရတာပါ..."
"အင္း..ဒါေၾကာင့္လည္း..ဇြဲရန္ႏိုင္လို႔နာမည္ေက်ာ္တာေပါ့..ေတာ္ပါေပတယ္ဗ်ာ"
........ ..... ..... ..... ..... ......
မဟာစံအိမ္ႀကီးမွျပန္ေရာက္ခဲ့တာသံုးလေက်ာ္သြားၿပီ...က်ေနာ့္ရဲ႕အက်င့္အတိုင္း...အေမ့သားကဖီးဆိုင္၌...အနားယူခိုက္....။
ထင္သားပဲ..ကိုယ့္ဆရာဒီမွာ႐ွိေနမယ္လို႔"
အသံလာရာသို႔က်ေနာ္ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။အသား ညိဳညိဳအရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္လူုငယ္တစ္ဦး။ေဆးတံကိုအံခဲ၍..က်ေနာ့္ေ႐ွ႕ကခံုကိုဝင္ထိုင္ေနသည္။
"ဆရာဇြဲပါလား..က်ေနာ့္ထံလာတယ္ဆိုေတာ့..
အေၾကာင္းကိစၥ႐ွိမယ္ထင္ပါ့"
"ဆရာသမားကေတာ့လုပ္ၿပီ..အေၾကာင္း႐ွိမွလာရမွာလားဗ်"
"သိဘူးေလဗ်ာ..ခင္ဗ်ားကအမႈ့လိုက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္.လာသကိုဗ်"
"ကိုသူရိန္အတြက္ကုန္ၾကမ္းရတာေပါ့ဗ်"
"ဒီတစ္ေခါက္က..ဘယ္ကိုလဲဗ်"
ကိုဇြဲမေျဖပဲ..ေဆးတံကိုဖြာ၍....
"ဒီအမႈ့ကပို၍..စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းမယ္ဆရာေရ...ခရီးထြက္ဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့.."
"ဘယ္ေတာ့လဲ"
"မနက္ျဖန္ ည"...
.......... ။ ။.........
15.2.2015
8:48PM
စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ကိုယ္၏က်န္းမားျခင္းနဲ႔ျပည့္စံုႏိုင္၍..ေအာင္ျမင္မႈေတြပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ...
ထာဝရ
ႀကိဳးစားေနလ်က္
သူရိန္ေနမင္း(ေက်ာက္တံခါး)
ပင္မစာမ်က္ႏွာ
ဝတၱဳမ်ား
Videoမ်ား
ဓာတ္ပံုမ်ား
ကဗ်ာမ်ား
စာအုပ္မ်ားblog
myanmar songs mp3
စာအုပ္မ်ားေဒါင္းရန္